Hij:
Vannacht voel ik een stem
Vaag zingen in mijn hart
Maar mijn lippen verdwalen
In een nevelig niets
Ik had een lied voor je bewaard
Over nesten en holen
Maar mijn lippen verdwaalden
In een herfst, in een herfst
In een herfst van verdriet
En alles dat rood is
Is rood van de pijn
De rozen zijn niet rood
Maar met bloed besmeurd
Weet je nog hoe wild gekleurd
Onze kussen, onze kussen zouden zijn?
Maar je lippen kraakten
Als dode bladeren
Zullen bladeren vallen
Als wij er niet meer zijn?
Zij:
Vannacht hoor ik je stem weer
Weemoedig zingen in mijn hart
Maar waar lippen vrij dwalen
Daar is altijd iets
Laat mij voor een nacht
In jouw ketens verdwalen
Laat mij voor een nacht
Nestelen, nestelen
In jouw verdriet
En alles dat verbleekt was
Wordt rood van de wijn
De rozen zijn niet rood
Zoals ze dat zijn
In de kitsch van een lied
Dat je even laat vergeten
Dat de doorns er ook zijn
Maar zo rood als het steken
Van het nooit, nooit zeker weten
Maar als je je geprikt had
Dan lik ik het toch op schat
Zolang je maar hier bent
Maar hier bent vannacht
En of het de wijn
Of het de pijn
Zo lang we vannacht hier samen zijn
In een lied van verdriet
Vol hijgende refreinen
Met doorns in onze lijven
Samen:
Alles dat nog rood is / Alles dat rood is
Is rood van de pijn / Is rood van de pijn?
De rozen zijn niet rood / Maar als je je geprikt had
Maar met bloed besmeurd / Dan lik ik het toch op schat
Weet je nog hoe wild gekleurd
Onze kussen zouden zijn?
Hij:
Maar je lippen kraakten
Als dode bladeren
Zullen bladeren vallen
Als wij er niet meer zijn?