Moordballades is in première gegaan met een geweldige avond in Walhalla. Pers-technisch zat het een beetje tegen omdat alle pers die zou komen last-minute verhinderd was.

Gelukkig zaten er in het publiek een aantal toegewijde toeschouwers die in de pen zijn geklommen en mij soms behoorlijk uitgebreide verslagen hebben gestuurd.

Hieronder te lezen en dank voor de bijdragen!

Bert van Duikeren en Vera Mollers

We waren op woensdag 17 januari aanwezig, samen met zo’n 180 andere
mensen in de knusse “Kantine” van Walhalla in Rotterdam.
Dat het anders zou zijn dan “normale” optredens, daar gingen we
eigenlijk wel van uit gezien je vorige optredens met liederen van
Leonard Cohen en Tom Waits.
Ook deze keer verraste je ons met weergaloze teksten en onverwachte
gedachtensprongen en een grote diversiteit in de muziek: van Iers tot
Turks van rauw tot (bijna) verstild.
Ook schuw je het niet in je teksten keuzes te maken over onze manier
van leven in deze consumptie maatschappij.
Hoe je een kikker tussen Delft en Overschie verbindt met een jongetje
in Gaza en Israël is groots.
Aan de andere kant het rauwe lied over “17 moorden per seconde in
Nederland” : de vleesconsumptie die je met de neus op de feiten
drukt van wat er in de vleesindustrie gebeurt.
Dan weer een bijna verstilt lied over een man en een vrouw en
euthanasie, waarvan de tekst de aanwezigen (om me heen) raakt.  En
dan, heel onverwachts, een Oosters verhaal met een in het Turks
gezongen refrein, prachtig om te horen.
In anderhalf uur krijgen de aanwezigen in een vrij snel tempo met de
nodige rustmomenten waarin je vertelt over je leerlingen op een school
in Den Haag en over je vrouw, een serie soms  emotionele Moordballades
te horen die toch, mede door de teksten en je commentaren, een lach te
voorschijn kunnen roepen.
Flip, we hebben genoten van je optreden. Wel op een heel andere manier
dan bv van Tom Waits of Cohen. Deze teksten nodigen  uit om ze nog een
keer te horen, te lezen, nog een keer te luisteren ook naar de dingen
die achter de woorden misschien verborgen zijn.
Natuurlijk willen we de “moordmannen” niet vergeten. Vera als
vaste ondersteuning in zang en instrumenten natuurlijk en Mehmet (die
vooraf  al ruim een kwartier speelde) en Alper. Zij voegen diepgang
toe aan de muziek en zorgen dat het klinkt als een eenheid.
Zijn er dan geen kritische noten? Dat zal best maar ik ben geen
musicus dus over dat gedeelte kan en wil ik niks zeggen. Je teksten
zijn vaak  rauw en zullen niet bij iedereen in de smaak vallen, maar
als je je gaat aanpassen aan iedereen verlies je je  eigenheid en geef
je je over aan de  goegemeente.
Veel succes met de optredens die nog volgen.

Hans Blik – directeur O. Festival for Opera. Music. Theatre.

In Moordballades valt alles wat Flip Noorman kenmerkt samen; de rauwe, doorleefde
zangstem, liedpersonages uit de rafelranden van onze maatschappij en humorvol,
beschouwend sarcasme. Een heerlijk broeierige meezingavond in niet zomaar een kroeg…

De combinatie met de ud en percussie uit de Andalusische volksmuziek werkt fantastisch.
Als vanzelf word je in Moordballades meegezogen in de broeierige sfeer van een havenkroeg
en zing je mee met de bloederige refreinen. Flip Noorman op z’n best!

Harrie Sterke

Moordballades Flip en de Moordmannen

woensdag 17 januari 2024 Theater Walhalla Rotterdam, première

Flip Noorman

Vera van der Bie

Mehmet Polak, ud

Alper Kekeç, percussie

Wederom slaagt Flip erin om mij op een vrolijke, muzikale manier ongedwongen te laten genieten van muzikaliteit en goede teksten.

Het onderwerp van de avond is vreselijk en schuurt in elk nummer. De keiharde levenscyclus van het leven en de dood waarbij de dood geholpen wordt door moord, wraak, schuld en noodlot. 

Er valt muzikaal veel te genieten. Vera speelt geweldig viool en contrabas en zingt zó mooi. De ud is een sfeervolle ondersteuning, evenals de percussie. Flip speelt prachtig op een oud gitaartje en piano. Zijn rauwe stem valt schitterend samen met de ballades in kroegsfeer.

Flip schuwt in het thema moordverhalen en dood zijn boosheid over onrecht, gemakzucht, machteloosheid en onverschilligheid niet. Hij laat ook ultieme kwetsbaarheid zien in een prachtig melodisch nummer over een persoonlijk drama dat hem en zijn vriendin is overkomen.

Dit alles in de sfeer van een kroeg ‘het bloedvergiet’, omringd door zijn muzikale moordmannen.  Flip nodigt uit om mee te zingen en er een vrolijke avond van te maken. Zelf had ik daar niet altijd even veel zin in. Er komt veel gruwelijks voorbij waarbij het mij niet paste om mee te lachen. Wel wil ik graag klappen voor de muziek, de teksten en de originaliteit.

Patrick Huijding

Moordballades *****

Laat Flip maar zingen over de liefde en over de duistere kanten van het leven, daar heeft hij wel ervaring mee inmiddels!
In Moordballades krijgt het publiek de liefde mee voor het Rotterdamse Katendrecht, de Rotte en de Schie, maar laat Flip samen met zijn muzikale wederhelft Vera van de Bie ook zien hoe arbitraal onze definitie van moord en monsters is (in het krachtige Waarom Ik) en praat hij met zijn warme krachtige stem de nummers niet gewoon aan elkaar, maar voegt er daadwerkelijk betekenis (én ongemak) aan toe.

Nadat Flip zich van zijn meest kwetsbare kant toont wanneer hij vertelt en zingt hoe verlies en doodsangst ook zijn persoonlijk leven recentelijk raakte en het publiek twijfelt of hier applaus of passende stilte dit nummer het meest eer aan doen, blijken De Moordmannen de eerder bezongen kikker aan de oever van de Schie te kunnen verweven in de actualiteit van de verschrikkingen in de oorlog in Gaza en Israel.

Flips zwarte maar nooit cynische humor trekt ons door alle moordballades heen, en zowaar zien we het licht weer in ‘Er komen goede tijden aan’.

De Noormannen verdienen andermaal een groter (en jonger!) publiek. Love it!

Elfie Tromp

Je denkt dat je naar een gezellig liedjesprogramma gaat en dan grijpt Noorman je ineens bij de keel…hij roert de zaal unaniem tot tranen toe als hij zijn programma openbreekt met een persoonlijk verhaal en ode aan zijn geliefde en hun verloren ongeboren kind met zijn eigen buitenbaarmoederlijke zwangerschapsblues. En dan weet je dat niet alleen de piano maar Noorman ook het publiek feilloos weet te bespelen.

Moordballades is van een ongekende muzikale kwaliteit en een gelaagde fijnzinnigheid die als nieuwe standaard voor liedjesprogramma’s mag dienen. Het is noorman op zijn scherpst, meest vilein en kwetsbaarst. Als je hem nog niet kent, is dit je kans hem op de toppen van zijn kunnen te leren kennen. Een ontmoeting die je onmogelijk onberoerd laat.

Ik durfde het bijna niet te dromen maar we hebben de rechten van Tom Waits. We mogen onze live-opname vanuit de Kleine Komedie op (dubbel) CD gaan uitbrengen.

10 september presenteren we hem live in (uiteraard) De Kleine Komedie. Daarna touren we nog door het land.

Uiteraard kan je hem nu alvast bestellen (zie winkel).